Lech Kunka

Wystawa czasowa: " Lech Kunka (1920 Pabianice – 1978 Łódź). Wystawa w 35. rocznicę śmierci artysty"
Miejsce: galeria wystaw czasowych / galeria "W biegu"
gmach główny Muzeum Miasta Łodzi
5 marca – 5 maja 2013 r.
Kurator: Krystyna Knapik

Wystawa twórczości jednego z najwybitniejszych łódzkich artystów i pedagogów Lecha Kunki (1920-1978). Czas otwarcia wystawy zbiega się z 35 rocznicą śmierci artysty. Wystawa prezentuje przeszło 150 prac zarówno malarskich jak i wykonanych na papierze zrealizowanych w różnych okresach twórczości artystycznej (okres prymitywny 1935-37; Okres akademicki 1937-39, Szkoła Sztuk Pięknych im. Norwida – Łódź; Okres ekspresyjny 1940-44, okupacja; Okres cézannistyczny – malarstwo 1946-47, PWSSP w Łodzi; Okres kubistyczny 1947-48, PWSSP Łódź + pracownia F. Légera Paryż; Okres légerowski 1949-50, Malarstwo strukturalne lata 50-60, Malarstwo konstruktywistyczne lata 70-te. Prace te zostały wypożyczone ze zbiorów publicznych, galerii i kolekcji prywatnych oraz od rodzinny.
Wszystkim dyrektorom muzeów, instytucji oraz kolekcjonerom i rodzinie Artysty serdeczne dziękujemy za wypożyczenie prac, życzliwość i pomoc w realizacji wystawy.

Lech Kunka - łódzki malarz i pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, zajmował się także scenografią teatralną i filmową (Milcząca Gwiazda, O dwóch takich co ukradli księżyc), sporadycznie malarstwem monumentalnym. Należy do grona artystów o ugruntowanej pozycji w sztuce polskiej, którzy wywarli znaczący wpływ na kształtowanie się powojennej awangardy. Zapamiętany przez studentów i łódzkie środowisko artystyczne jako niezwykle wyrazista osobowość i życzliwy człowiek.
L. Kunka był uczniem Wł. Strzemińskiego (absolwent łódzkiej PWSSP- dyplom 1951) oraz Fernanda Légera (roczne stypendium artystyczne w Paryżu – 1948/1949). U podstaw jego działalności artystycznej legł cały, teoretyczny dorobek konstruktywizmu oraz doświadczenie europejskiej awangardy.
Kunka był przede wszystkim malarzem i pedagogiem ale, podzielając poglądy Strzemińskiego na funkcję sztuki we współczesnym społeczeństwie, podejmował także realizacje o charakterze publicznym i użytkowym jak: panneau w czytelni BUŁ (1961), dekoracja kawiarni w Karsznicach (malarstwo ścienne), projekt żelaznej kurtyny dla Teatru Wielkiego w Łodzi (1970), w roku 1967 zrealizował formę przestrzenną dla Elbląga a w 1978 roku dla osiedla mieszkaniowego w Lublinie. Lubelska rzeźba, wzniesiona jeszcze pod czujnym nadzorem artysty, była jego ostatnim dziełem. Wierząc, że sztuka tylko wtedy ma sens jeśli funkcjonuje w świadomości społecznej, wyjątkowo łatwo wyzbywał się swoich prac,  hojnie obdarowując przyjaciół i znajomych.

Twórczość malarska Lecha Kunki jest świadectwem nieustających zmagań i wyborów artysty pomiędzy niezwykłym temperamentem twórczym a intelektualnym rygorem.
Wczesne obrazy (głównie pejzaże) z lat 1946-47 zdradzają wpływy Cézann’a. Wyjazd na stypendium do Paryża w 1948 roku i nauka u Fernanda Légera sprawiły, że Kunka przez następnych kilka lat malował obrazy figuratywne noszące jeszcze znamiona sztuki francuskiego nauczyciela, ale już naznaczone przez własną inwencję twórczą. Płaska plama koloru nabiera często plastyczności, czyste barwy lśnią obok połyskujących wklejek z cynfolii i grubej warstwy werniksu, zaś bogactwo tematów i motywów wskazuje na inspirację paryską ulicą  lub polską codziennością – niekiedy jarmarcznie kolorową, a innym razem szarą, pełną religijno-duchowych uniesień. I chociaż można by sądzić, że sztuka Légera była bliższa naturze młodego artysty niż intelektualny rygor twórcy unizmu, niemal równolegle, na przełomie lat 40-tych i 50-tych, Kunka zrealizował cykl bezprzedmiotowych kompozycji, w których można znaleźć nawiązania do morskich pejzaży Strzemińskiego, miękkich form kompozycji Arpa czy prac Mortensa. Mimo czytelnych jeszcze inspiracji, abstrakcyjne realizacje Kunki były w owym czasie - na gruncie polskim - zjawiskiem odosobnionym.
W latach 1956-57 w twórczości Kunki dokonał się decydujący przełom. Jego uwagę skupiła rozpowszechniona już w Polsce koncepcja strukturalizmu o charakterze organicznym. Malarstwo Kunki ulega racjonalizacji i zaczyna ewoluować ku strukturom abstrakcyjnym ujmującym każdą formę w system różnej wielkości kół. Krągłe formy, niekiedy obwiedzione jeszcze wyraźnym konturem, pokrywają płaszczyznę obrazu w najrozmaitszych układach: skupisk na obwodach dużych okręgów, centrycznych zagęszczeń lub są rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni płótna. W połowie lat 60-tych koła i krągłości nasycają się fakturą i malarskim walorem. Równolegle powstają wielkoformatowe foto-kolaże. W latach  70-tych okręgi i koła geometryzują się i uspakajają . Powstają wówczas białe obrazy o zdecydowanie uporządkowanych układach punktów.

Lech Kunka urodził się w 1920 roku w Pabianicach. Przed wojną uczęszczał do prywatnej Szkoły Sztuk Pięknych im. C. Norwida w Łodzi (prowadzonej przez W. Dobrowolskiego). Studiował w latach 1945 -1951  na Wydziale Włókienniczym w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi m.in. pod kierunkiem  Władysława Strzemińskiego.
W roku akademickim 1948/1949  - jako stypendysta rządu francuskiego - wyjechał  do Paryża, gdzie uczęszczał  do atelier Fernanda Legéra. Po powrocie  podjął pracę w macierzystej uczelni. Wykładał projektowanie druku na tkaninie, podstawy kompozycji, a od roku 1967 prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Ubioru. Pełnił funkcję prorektora (1963-66), a następnie dziekana Wydziału Ubioru (1968 –1971).  W roku 1953, w dobie obowiązującego realizmu socjalistycznego, związał się  z katowicką grupą „ST-53”, której duchowym patronem był nieżyjący już Władysław Strzemiński; brał udział w wystawie w  „Arsenale”, w latach 1957-58 był członkiem łódzkiej grupy „Piąte Koło”- skupiającej „nowoczesnych” malarzy i poetów. Brał udział w Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, Lubelskich Spotkaniach Plastycznych, osnutych legendą plenerach  w Osiekach. Wielokrotnie uczestniczył w wystawach polskiej sztuki nowoczesnej zagranicą.
Zmarł w Łodzi w roku 1978.
Lech Kunka jest laureatem wielu nagród i wyróżnień na wystawach i konkursach plastycznych. Za działalność artystyczną i pedagogiczną uhonorowany m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1967).

Wystawie towarzyszy specjalny program edukacyjny

7 kwietnia, godz. 12.00 - Wykład analizujący twórczość Lecha Kunki - prowadzenie prof. Grzegorz Sztabiński. Wstęp wolny

Warsztaty Czy to Ja ? Czy to Ty? dla grup zorganizowanych (klasy IV-VI, gimnazja, szkoły średnie)

Warsztaty towarzyszące wystawie będą związane z jedną najciekawszych prac Lecha Kunki Portret artysty (1969), która ukazuje wydarzenia kształtujące postać malarza. Zajęcia staną się pretekstem do stworzenia własnej autobiografii, wykorzystując collage i techniki mieszane. Posługując się symbolami przeszłych wydarzeń, które uwarunkowały naszą osobowość i charakter, stworzony zostanie obraz nas samych. Ćwiczenia warsztatowe będą poprzedzone zwiedzaniem wystawy.

Opłata w cenie biletu ulgowego 5 zł od osoby.

Zainteresowanych uczestnictwem prosimy o zgłoszenie obecności na zajęciach mailowo na adres This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it lub telefonicznie pod numerem 42 254 90 40

1950, Aparat chirurgiczny, ol. pł. 76x99

1955, F. Leger, olej, deska 120x90

1 poł. lat 50-tych, Martwa natura, tempera,olej, papier wycinankowy-collage,papier, 94x127

Kompozycja, 1969, olej, płótno, 140x100